• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سری الرفاء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سرّی الرفاء (متوفای ۳۶۶ق)، شاعر و کاتب موصلی در قرن چهارم قمری که به استنساخ کتب اشتغال داشت و خود نیز تالیفاتی در نثر و نظم دارد. او سرانجام به سال ۳۶۶ قمری درگذشت.



ابوالحسن، سرّی بن احمد بن سرّی کندی موصلی رفاء، از ادیبان موصل بود. نخست فن رفوگری و حاشیه‌دوزی را فراگرفت تا از طریق آن، امرار معاش کند، اما به سرودن شعر تمایل بیشتری داشت، از این رو با تبحر در سرودن شعر، فن رفوگری را رها کرد و استنساخ کتاب را پیشه خود ساخت. چون در آمد این کار، امور معیشتی او را تأمین نمی‌کرد، به قصد دیدار سیف‌الدوله حمدانی به حلب رفت، وی را مدح کرد و برای مدتی نزد او باقی ماند.


سرّی رفاء، شاعری با ذوق و خوش قریحه بود و شعرهایی با الفاظ شیرینی داشت. او در شعرش، انواع تشبیهات و اوصاف را به هنرمندی تمام به کار می‌گرفت. از تألیفاتش می توان از المحب و المحبوب، المشموم و المشروب و دیوان شعرش را نام برد.


ابوالحسن سرّی پس از مرگ سیف‌الدوله راهی بغداد شد و اشراف و بزرگان آن دیار را در قصایدش ستود. او سرانجام به سال ۳۶۶ قمری درگذشت.
[۵] بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۹۷.
[۹] فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۵۰۹.



۱. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۳۵۹.    
۲. ابن عماد، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۴، ص۳۸۱.    
۳. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره فی ملوک مصر و القاهره، ج۴، ص۶۷.    
۴. حموی، یاقوت، معجم الادباء ارشاد الاریب الی معرفه الادیب، ج۳، ص۱۳۴۳.    
۵. بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۹۷.
۶. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۹، ص۱۹۲.    
۷. زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۳، ص۸۱.    
۸. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج۵، ص۶۰.    
۹. فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۵۰۹.



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۰۰.





جعبه ابزار