زُور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زُور:(فَقَدْ جآؤُ ظُلْماً وَ زُوراً) «زُور» (بر وزن کور) در اصل از «
زَور» (بر وزن غَور) به معنای
انحناء قسمت بالای سینه، گرفته شده، سپس به هر چیز که از حدّ وسط متمایل شود، اطلاق گردیده، و به معنای منحرف شدن نیز آمده است. و از آنجا که سخن دروغ و باطل انحراف از حق دارد، به آن «زور» می‌گویند، و نیز به همین دلیل این واژه به «
بت» نیز اطلاق می‌شود.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
زُور:
(وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْمًا وَزُورًا) (و
کافران گفتند: «اين
قرآن فقط دروغى است كه او به
خدا افترا بسته، و گروهى ديگر او را بر اين كار يارى داده‌اند.» آنها با اين سخن،
ظلم و دروغ بزرگى را مرتكب شدند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البيان گفته: كلمه جاء و كلمه اتى چه بسا مى‌شود كه معناى فعل- كرد را مى‌دهد، و به همين جهت مانند فعل متعدى استعمال مى‌شوند، در نتيجه معناى
آيه اين مى‌شود كه كفار ظلم كردند، و
دروغ گفتند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ) (كسانى كه از شما نسبت به زنانشان «
ظهار» مى‌كنند و مى‌گويند: «تو نسبت به من به منزله مادرم هستى»، آنان هرگز مادرانشان نيستند؛ مادرانشان تنها كسانى‌اند كه آنها را به دنيا آورده‌اند. آنها سخنى ناپسند و
باطل مى‌گويند؛ و به يقين خداوند بخشنده و آمرزنده است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: چون سياق اين جمله:
(وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً) سياق تاكيد است، مى‌فرمايد: اينان كه زنان خود را ظهار مى‌كنند با گفتار خود (كه پشت تو مثل پشت مادرم است) هم سخن ناپسندى مى‌گويند و هم دروغى آشكار. اما سخنشان ناپسند است، براى اينكه
شرع (كه ملاك هر پسند و ناپسندى است) آن را
منکر مى‌داند، و بدين جهت تشريعش نكرد، و تشريع جاهلانه مردم
جاهلیت را صحه نگذاشت. و اما دروغ است، براى اينكه با آنچه در خارج و واقع است مخالفت دارد، (زيرا در خارج، مادر مادر است و همسر همسر). پس
آيه شريفه مى‌فهماند كه عمل ظهار افاده
طلاق نمى‌كند، و اين با وجوب دادن
کفاره منافات ندارد، زيرا ممكن است چنين زنى مانند قبل از ظهار، زن ظهار كننده و محرم او باشد، ولى نزديكى با وى قبل از دادن كفاره
حرام باشد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زُور»، ص۲۷۴.
