زمان‌ها در قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
گذر زمان امری مطلق و ثابت نیست؛ بلکه سرعت یا کندی آن در شرایط گوناگون متفاوت است. آیاتی در
قرآن کریم وجود دارد که چشم‌اندازهای روشنی را فرا روی ما قرار می‌دهد.
به مسئله زمان‌ها در
قرآن مجید اشاره شده است. اکنون برخی
آیات را در این‌جا می‌آوریم:
«وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ»؛
«قسم به
صبح، هنگامی که تنفس کند».
«وَ اللَّیْلِ إِذا عَسْعَسَ»؛
«و قسم به شب، هنگامی که پشت کند و به آخر رسد».
«فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ»؛
«در خانه‌هایی که
خدا رخصت داده که (قدر و منزلت) آنها
رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود. در آن (خانه)ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می‌کنند».
«إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً»؛
«همانا
قرآن فجر (نماز صبح)، مشهود (
فرشتگان شب و روز) است».
«فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ أَرْبَعِینَ سَنَةً»؛
«
خداوند (به
موسی) فرمود: این سرزمین (مقدس) چهل سال بر آنها ممنوع است».
«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ»؛
«
ماه رمضان (همان ماه) است که در آن،
قرآن فرو فرستاده شده است».
«إِذا نُودِیَ لِلصَّلاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ»؛
«هنگامی که برای
نماز روز جمعه اذان گفته شود».
«وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ»؛
«به طور قطع از حال کسانی از شما، که در روز شنبه نافرمانی و
گناه کردند، آگاه شده‌اید».
«وَ الْعَصْرِ»؛
«قسم به عصر و بعداز ظهر».
«وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ»؛
«و پیش از
طلوع آفتاب
تسبیح و
حمد پروردگارت را به جا آور».
«وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ»؛
و پیش از
غروب آفتاب».
«أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلی غَسَقِ اللَّیْلِ»؛
«
نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاریکی شب بیاد آر».
«أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُری أَنْ یَأْتِیَهُمْ بَأْسُنا ضُحًی وَ هُمْ یَلْعَبُونَ»؛
«آیا اهل شهر و دیار از آن ایمن‌اند که به روز که سرگرم بازیچه
دنیا هستند
عذاب ما آنان را فرا رسد».
«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ»؛
«بگو من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن».
ماه‌های حرام عبارت‌اند از:
ذی‌قعده،
ذی‌حجه،
محرم و
رجب:
«فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ»؛
«پس از آن‌که ماه‌های حرام درگذشت».
«فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ»؛
«قسم به شفق (هنگام نماز مغرب)».
«وَ جاؤُ أَباهُمْ عِشاءً یَبْکُونَ»؛
«و برادران شبانه با
چشم گریان به نزد پدر باز گشتند».
«وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ»؛
«و از
شر شب تاریک هنگامی که درآید».
«أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً»؛
«او را فردا با ما به
صحرا فرست».
«تُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ»؛
«
روز را در شب ناپدید گردانی».
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «زمان‌ها در قرآن»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۴/۱۱/۲۰.
