• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زف (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زَفّ (به فتح زاء و تشدید فاء) یکی از واژگان به کار رفته در قرآن کریم و به معنای سرعت سیر است.



زَفّ: (فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ‌ يَزِفُّونَ‌) (آنها با سرعت به او روى آوردند.)
زفيف به معنى سرعت سير است. در صحاح گويد «زَفَ‌ الْعَبِيرُ زَفِيفاً: اسرع. و زَفَ‌ القومُ فِي مَشْيِهِمْ: أَسْرَعُوا» معنى آيه چنين است: «رو كردند به سرعت سوى ابراهیم می‌رفتند.» و اگر آن را متعدی بدانيم چنين است كه «قوم خويش را به سرعت به سير وا می‌داشتند.»
اين كلمه در قرآن مجيد يكبار بيشتر نيست.
زفاف بردن عروس است به خانه شوهر.
در نهایه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل كرده كه فرمود : ««يَزِفُ‌ عَلِيٌّ بَيْنِى وَ بَيْنَ إِبْرَاهِيمَ الْجَنَّةَ»» علی ميان من و ابراهيم به سرعت وارد بهشت می‌شود.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۶۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۸۰.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۳۱.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۶۶.    
۵. صافات/سوره۳۷، آیه۹۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۹.    
۷. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۴، ص۱۳۶۹.    
۸. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۳۱.    
۹. ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، ج۲، ص۳۰۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زف»، ج۳، ص۱۶۳.    






جعبه ابزار