• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَیْن (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَيْن (به فتح راء و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای زنگار است.



رَيْن به معنای زنگار است.


به موردی از رَيْن که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - رانَ‌ (آیه ۱۴ سوره مطففين)

(كَلَّا بَلْ‌ رانَ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ)
يعنى «اعمالشان بر روى دل‌هايشان زنگار گذاشته است.»
رَيْن به معنى غلبه و تغطيه نيز آمده است يعنى اعمالشان به قلوبشان غلبه كرده و يا آن‌ها را پوشانده است مثل‌ (وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ) (ولى بر دل‌هاى آنان پرده‌ها افكنده‌ايم تا آن را نفهمند.)
در کافی كتاب «الايمان و الكفر» باب الذنوب حديث ۲۰ از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده فرمود: در قلب هر بنده نكته‌اى هست سفيد چون گناهى كند در آن، نكته‌اى سياه حادث می‌شود اگر توبه كند آن سياهى از بين می‌رود و اگر به گناه ادامه بدهد سياهى افزوده می‌شود تا جایی كه نكته سفيد را بپوشاند و چون آن پوشيده شد ديگر صاحب قلب به نيكى روى نمی‌آورد و آن است فرموده خداى عزّوجلّ‌ «كَلَّا بَلْ‌ رانَ‌ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ»



به موردی که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۳.۱ - رَانَ - (نامه ۵۸)

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرماید:
«فَهُوَ الرَّاكِسُ الَّذِي‌ رَانَ اللَّهُ عَلَى قَلْبِهِ»
« او همان سرنگون و نگون‌بخت است كه خدا بر قلبش زنگار گذاشته و بلا و بدبختى بر سرش گرديده است.» .



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۵۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۷۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۵۹.    
۴. مطففین/سوره۸۳، آیه۱۴.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۸۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۶۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۹۳.    
۹. انعام/سوره۶، آیه۲۵.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۰.    
۱۱. مطففین/سوره۸۳، آیه۱۴.    
۱۲. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۲۷۳.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۷۳۶، نامه ۵۸.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۲۷، نامه ۵۸.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۴۹، نامه ۵۸.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۰۱، نامه ۵۸.    
۱۷. ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۲۴.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۲۶.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۱، ص۲۰۱-۲۰۲.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۴۳.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۱۴۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رین»، ج۳، ص۱۵۳.    






جعبه ابزار