رَوْغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْغ (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ميل و انحراف است. این ماده دو مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
رَوْغ به معنای ميل و انحراف است. «راغ الثعلب
روغا عن الطريق حادّ عنه» و نيز آمده: «طريق رائغ: اى مايل»
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه مى‌نويسد:
««وَإِنَّكَ لَذَهّابٌ فِي التِّيهِ، رَوَّاغٌ عَنِ الْقَصْدِ»» «تو بسيار رونده‌اى در وادى ضلالت و بسيار منحرفى از حدّ اعتدال.»
(شرح‌های نامه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) به يارانش فرموده‌اند:
««طَعَّانِينَ عَيَّابِينَ، حَيَّادِينَ رَوَّاغِينَ. إِنَّهُ لاَ غَنَاءَ فِي كَثْرَةِ عَدَدِكُمْ مَعَ قِلَّةِ اجْتَِماعِ قُلُوبِكُمْ»» «بسيار بسيار طعنه زنيد، عيب جوئيد، كنار شونده‌ايد، منحرفانيد.»
(شرح‌های خطبه:
) «رواّعين» با «عين» نيز نقل شده است.
از اين لفظ دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «روغ»، ج۱، ص۴۸۱.
