است.
به معنای عشيره و قوم است.
گويند.
آن را از سه يا هفت تا ده و يا از ده كمتر گفته است.
قوم و قبيله مرد است و آن از ده كمتر است كه همه مرد باشند.
در
المیزان گفته: گفته‌اند مراد از
رهط اشخاص است لذا تميز تسعه واقع شده يعنى در شهر نه نفر بودند كه فساد می‌كردند.
در
مجمع آنها را نه نفر از اشراف
قوم صالح شمرده كه مردم را اغواء می‌كردند آن‌گاه نام آنها را از
ابن عباس نقل می‌كند.
زمخشری نيز آنها را اشخاص گفته و نام‌هايشان را شمرده است و در جواب اينكه بايد مميّز عدد از سه تا ده جمع باشد؟ گويد:
رهط در معنى جمع است گوئى تقدير چنين است
«و كان فى المدينة تسعة انفس.» ولى ناگفته نماند اگر
رهط به معنى اوّلى گرفته شود بهتر خواهد بود. براى
رهط و «نفر» فرقى است كه در «نفر» آمده است.
