روغ (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَوْغ (به فتح راء و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای میل به سبیل
حیله است.
رَوْغ به معنای ميل بر سبيل حيله است. و طريق رائغ آن است كه مستقيم نباشد. گويند «رَاوَغَ فلان فلانا و رَاغَ فلان الى فلان» يعنى براى حيله به سوى او ميل كرد.
در
مجمع آن را ميل از جهتى به جهتى گفته است.
•
(فَراغَ إِلى آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ • فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ) «به سوى خدايان آنها ميل كرد و رفت و گفت آيا نمیخوريد ... پس ميل كرد بر بتان و آنها را با دست راستش میزد.»
راغب گويد «على» در آيه بعدى براى تفهيم استعلا است.
•
(فَراغَ إِلى أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ) (سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و بريان شدهاى را براى آنها آورد.)
از راغ معلوم میشود كه
ابراهیم (علیهالسّلام) نخواسته ميهمانان بدانند كه براى طعام آوردن میرود.
اين كلمه در كلام اللّه مجيد فقط سه دفعه آمده است.
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «روغ»، ج۳، ص۱۴۸.