رضی‌الدین آبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رضیّ
الدین محمد بن محمد بن زید
بن داعی حسینی آبی، (د ۶۵۴ق/۱۲۵۶م)
فقیه و
محدث امامی بود.
نسبش به
امام سجاد (علیه السلام) می‌رسد و نیاکانش از
قریه آبه (آوه) برخاسته‌اند و از چندین نسل پیش از خود او مجاور
نجف گشته‌اند.
از
سید بن طاووس و
محقق حلی بلاواسطه، و به واسطه پدربزرگ و جدّ پدرش از
سید مرتضی و
شیخ طوسی و
سَلاّ و
ابن بَرّاج روایت کرده است.
فقیهان بزرگی مانند
شهید اول به چند واسطه از او روایت کرده‌آند.
سند
استخاره با
تسبیح به او منتهی می‌شود.
(۱) آقابزرگ، طبقات أعلام الشیعه (القرن السابع)، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۹۷۲م، ص ۱۷۲.
(۲) افندی اصفهانی، عبدالله، ریاض العلماء، به کوشش
محمود مرعشی و
احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق، ۵/۱۵۷؛ (۳) حُرّعاملی،
محمد بن حسن، أمل الآمل، به کوشش
احمد حسینی، بغداد، مکتبه‌الأندلس، ۱۳۸۵ق، ۲/۳۰۳؛ (۴) خوانساری، محمدباقر، روضات الجنّات، به کوشش اسدالله اسماعیلیان، بیروت، دارالکتاب العربی، ۶/۳۲۰؛ (۵) خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۹۸۳م، ۱۷/۲۰۸؛
(۶) دانشنامه اران و اسلام.
(۷) قمی، عباس، سفینه‌البحار، بیروت، دارالمرتضی، ۱/۵۵.
(۸) قمی، عباس، الکنی و الألقاب، تهران، ۱۳۹۷ق، ۲/۹.
(۹) قمی، عباس، هدیه‌الأحباب، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۳ش، ص ۱۰۱.
(۹) مدرس، محمدعلی، ریحانه‌الأدب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ۱/۶۵؛ نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، اسماعیلیان، ۳/۴۴۴؛
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «رضی‌الدین آبی»، شماره۳۸.
