• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رسم اسمى

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



رسم اسمی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به معنای تعریف شیء به لوازم و خواص مفهوم آن، نه خواص حقیقت و ماهیت آن، گفته می‌شود.



رسم اسمی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به معنای تعریف شیء به لوازم و خواص مفهوم آن، نه خواص حقیقت و ماهیت آن، گفته می‌شود.


رسم (معرِّف) به لحاظ تعریف ماهوی و مفهومی، بر دو نوع است:
۱- رسم اسمی؛
۲- رسم حقیقی.
اشیا، هم دارای حقیقت و ماهیت و هم دارای مفهوم‌اند و هر یک از آنها لوازم و خواصی دارند. اگر چیزی را به لوازم و خواص ماهیت و حقیقتِ آن تعریف کنند «رسم حقیقی» خواهد بود و اگر با لوازم و خواص مفهوم آن چیز تعریف شود «رسم اسمی» به حساب می‌آید.
رسم اسمی آسان‌تر از رسم حقیقی است، زیرا لفظی که در یک اصطلاح یا لغتی برای مفهوم مرکبی وضع شده باشد آن چیزی که داخل در آن مفهوم است ذاتی آن، و هر چیزی که خارج از آن باشد عَرَضی آن محسوب می‌شود، اما تشخیص لوازم و خواص یک حقیقت، دشوار است، همان طوری که تشخیص حقایق وحد حقیقی اشیا دشوار است.
[۱] قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۸۰.
[۲] مجتهدخراسانی(شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۴۳-۱۴۴.



۱. قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۸۰.
۲. مجتهدخراسانی(شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۱۴۳-۱۴۴.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «رسم اسمی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۹.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی




جعبه ابزار