رِئی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رِئى: (أَحْسَنُ أَثاثاً وَ رِءْياً) «رِئى» به معناى هيئت و منظر است.
(وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا) (چه بسيار اقوامى را پيش از آنان نابود كرديم كه هم مال و ثروتشان و هم ظاهرشان از آنها بهتر بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه قرن به معناى مردمى همزمان است، و كلمه اثاث به معناى متاع خانه است، ولى بعضى گفته‌اند كه: جز بر اثاث بسيار اطلاق نمى‌شود، و يك تكه از وسائل زندگى را اثاث نمى‌گويند، و اين كلمه در نتيجه جمعى است كه واحد ندارد، و كلمه رءى - به كسره راء و سكون همزه- به معناى هر چيزى است كه از چشم انداز به نظر بيايد، و در مجمع البيان از بعضى نقل كرده كه گفته‌اند: كلمه مذكور اسم براى هر چيزى است كه ظاهر باشد، و مصدر نيست، مصدر آن رأى و نيز رؤية است، به دليل اينكه فرمود «
يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ» پس رأى ، فعلى از افعال آدمى است، و رءى آن موجودى است كه مرئى آدمى باشد، نظير طحن و طحن، و سقى و سقى، و رمى و رمى.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «رئی»، ص۲۴۱.
