دبج (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَبَج (به فتح دال و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای به معنای
حریر است. از مشتقات آن در
نهج البلاغه دیباج (به کسر دال و سکون یاء) است که به همان معنای حریر می‌باشد. این واژه دو بار در «نهج» به کار رفته است.
دَبَج و ديباج به معنای حرير است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف مغول فرموده:
«يَلْبَسُونَ السَّرَقَ وَالدِّيبَاجَ وَيَعْتَقِبُونَ الْخَيْلَ الْعِتَاقَ» سرق (بر وزن شرف) جمع سرقه به معنى تكّه حرير سفيد است. ظاهراً ديباج ناظر به مطلق حرير باشد؛ يعنى: «حريرهاى سفيد و مطلق حرير مى‌پوشند و اسبان اصيل نگهدارى مى‌كنند»
شرح‌های خطبه: (
) اين سخن خبر از
غیب است.
آن حضرت درباره طاووس فرموده:
«دِيبَاجِهِ وَرَوْنَقِهِ» (اين رنگ‌ها با جذّابى فوق‌العاده و برّاقى و درخشش حرير مانند و صفايش از دگر رنگ‌هاى جهان طبيعت برترى يافته است.)
شرح‌های خطبه: (
)
این واژه دو بار در «نهج» به کار رفته است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دبج»، ج۱، ص۳۷۴.
