همان‌گونه که همه قیاس‌های اقترانی حملی یا شرطی دارای یک سلسله قواعد و شرایط عامه بودند، هر یک از اشکال اربعهقیاس اقترانی حملی نیز شروطی دارند که «شرایط اختصاصی» نامیده می‌شوند. شکل دوم دو شرط دارد که در منتج‌بودن آن دخیل است و این دو شرط در قالب رمز «خَینکُب» بیان شده است. «خ» رمز اختلاف، و «ین» رمز مقدمتین و مراد این است که شکل دوم، وقتی منتج است که دو مقدمه آن (صغرا و کبرا) از لحاظ کیفیت با یکدیگر اختلاف داشته باشند؛ یعنی اگر یکی از آن دو موجبه بود حتماً باید آن دیگری سالبه باشد و «کُب» اشاره به شرط دوم است که «ک» رمز کلیت و «ب» رمز کبراست؛ یعنی شکل دوم اگر بخواهد منتج باشد، حتماً باید کبرای آن قضیه کلیه باشد حال موجبه یا سالبه فرقی ندارد.
