خير، چيزى است كه مورد رغبت همگان باشد؛ مانند عقل، عدل، فضل، چيز نافع، و ضدّش شرّ است. خير بر دو گونه است: «مطلق»، و آن چيزى است كه در هر حال و نزد هر كسى مورد رغبت باشد و خير و شرّ «مقيّد»، و آن اينكه براى يكى خير، و براى ديگرى شرّ باشد؛ مانند مال. خير و شرّ بر دو وجه گفته مى‌شود:يكى اينكه اسم باشد، مانند «وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ....
در اين عنوان از خيربا همه اقسامش (مطلق و مقيّد، اسمى و وصفى در آنجا كه به نوعى در مقابل شرّ قرار گرفته و يا نفى شرّ باشد) و از همين واژه و مشتقّات آن و از بعضى آيات با توجّه به روايات يا قراين استفاده شده است.
