خطر حسد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسد به معنای آرزو کردن زوال
نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد.
حسد از صفات رذیله‌ای است که ممکن است آدمی را به
هلاکت بکشاند.
حسد، از
خطرهای تهدیدکننده آدمی است.
قل اعوذ برب الفلق• ومن شر
حاسد اذا
حسد.
«بگو: پناه می برم به
پروردگار سپیده
صبح، • .... . • و از
شر هر
حسودی هنگامی که
حسد می ورزد!»
در آخرین
آیه این سوره می فرماید: و از شر هر
حسودی هنگامی که
حسد می ورزد (و من شر
حاسد اذا
حسد).
این آیه نشان می دهد که
حسد از بدترین و زشت‌ترین صفات رذیله است، چرا که
قرآن آن را در ردیف کارهای
حیوانات درنده و مارهای گزنده، و
شیاطین وسوسه گر قرار داده است.
خطر حسد، هنگام اقدام عملی
حسود شدیدتر است.
ومن شر
حاسد اذا
حسد.
«و از شر هر
حسودی هنگامی که
حسد می ورزد!»
(مقصود از «اذا
حسد»
حسد خاص (
حسدی که در نهایت شدت باشد) است.)
"و من شر
حاسد اذا
حسد" یعنی از شر
حسود وقتی که مبتلا به
حسد گشته و مشغول اعمال
حسد درونی خود شود و علیه
محسود دست بکار گردد.
بعضی از
مفسرین گفته اند: این آیه شامل چشم زدن اشخاص شور چشم نیز می شود، چون چشم زدن هم ناشی از نوعی
حسد درونی می گردد، شخص
حسود وقتی چیزی را ببیند که در نظرش بسیار شگفت آور و بسیار زیبا باشد حسدش تحریک شده، با همان
نگاه،
زهر خود را می ریزد.
در
الدر المنثور است که عبد بن حمید، از
زید بن اسلم روایت کرده که گفت: مردی یهودی
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را جادو کرد، و در نتیجه آن حضرت
بیمار شد،
جبرئیل بر او نازل گشته دو سوره
معوذتین را آورد و گفت: مردی یهودی تو را
سحر کرده و سحر مذکور در فلان
چاه است، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)
علی (علیه‌السّلام) را فرستاد آن سحر را آوردند، دستور داد گره‌های آن را باز نموده، برای هر گره یک آیه بخواند، علی (علیه‌السّلام) هر گرهی را باز می کرد یک آیه را می خواند، به محضی که گره‌ها باز و این دو سوره تمام شد، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برخاست، گویا پای بندی از پایش باز شده باشد.
حسد، از شرهای خاص و مخفی است.
قل اعوذ برب الفلق• من شر ما خلق• ومن شر
حاسد اذا
حسد.
«بگو: پناه می برم به پروردگار سپیده صبح،• از شر تمام آنچه آفریده است. • .... . • و از شر هر
حسودی هنگامی که
حسد می ورزد!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۵۶۶، برگرفته از مقاله «خطر حسد».
