حلقوم (مفردات‌قرآن)

حُلْقُوم (به ضم حاء و قاف و سکون لام)، از واژگان قرآن کریم به معنای گلو و حلق است. این واژه یکبار در قرآن آمده است.

حُلْقُوم به معنی گلو است. در اقرب الموارد گوید: حُلْقُوم به معنی حلق است واو و میم بر آن اضافه شده است.

(فَلَوْ لا اِذا بَلَغَتِ‌ الْحُلْقُومَ‌)(وَاَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ‌) «پس چرا وقتی جان به گلو رسید و شما در آن وقت نظاره می‌کنید.»

این کلمه فقط یکبار در قرآن به کار رفته است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۶۶.
۲.	↑ ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۱۴۳.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۵۰.
۴.	↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۶، ص۱۷۱.
۵.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۶.	↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۸۳-۸۴.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۱۳۸-۱۳۹.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۴۰.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۷۷.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۸۳.
۱۱.	↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۸۳-۸۴.