حقف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِقْف (به کسر حاء و سکون قاف)، از
واژگان قرآن کریم به معنای
تپّه شنی مستطیل شکل است.
حِقْف به معنی
تپّه مستطیل ریگ است. چنانکه در
مجمع البیان گفته است بعضی پیچ و خم‌دار بودن را نیز قید کرده‌اند چنانکه از مبرّد نقل است. جمع آن احقاف است.
(وَاذْکُرْ اَخا عادٍ اِذْ اَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْاَحْقافِ) (سرگذشت
هود برادر
قوم عاد را ياد كن، آن زمان كه قومش را در سرزمين «احقاف» انذار كرد.)
در مجمع البیان نقل شده که احقاف نام وادی است میان
عمان و مَهْره بنا بر قول
ابن عباس و بنا بر قول
ابن اسحاق ریگزاری است که از عمان تا
حضرموت امتداد دارد و بنا بر قول
قتاده ریگزاری مشرف بر دریا از
یمن است و از حسن نقل شده که نام ریگزاری است.
با مراجعه به نقشه
جزیرة العرب خواهیم دید که احقاف در جنوب جزیرة العرب و از قسمت‌های
ربع الخالی (وادی دهناء) است در روزگار گذشته مسکن قوم عاد بود که حضرت هود بر آنها مبعوث شد. با مراجعه به حالات هود در قرآن، خواهیم دید که در آن روزگار احقاف سرزمینی آباد و پر حاصل بوده اکنون جز بیابان خشک و غیر قابل سکونت نیست.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "حقف"، ج۲، ص۱۵۸.
