حسن بن رجبعلی دری اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن رجبعلی دری اصفهانی،
عالم فاضل و
فقیه جامع و
حکیم زاهد در
اصفهان می‌باشد.
ملّا حسن بن رجبعلی درّی،
عالم فاضل و
فقیه جامع و
حکیم زاهد. پدرش از اهالی جوشقان
کاشان بوده و به قصبه درّ منتقل گردیده و صاحب عنوان در آنجا متولّد گردیده و در
اصفهان نزد جمعی از
علماء خصوصاً
حاج شیخ محمّدباقر نجفی به تحصیل پرداخته تا به
مقام اجتهاد نائل آمد. سپس جزو اصحاب محضر شرعی و فتوای
حاج‌آقا نوراللّه نجفی درآمده و خود نیز به رفع خصومات و حل مشکلات مردم می‌پرداخت. در مسجد نو بازار حجره داشته و در مدرسه نیم‌آورد
تدریس می‌فرمود.
عمری را به
عزّت و
قناعت و
زهد گذرانیده و غیر از خانه‌ای مُحَقّر در محلّه نیم‌آورد نزدیک بازارچه و مسجد حاج محمّدجعفر آباده‌ای، از مال
دنیا چیزی نداشت. او تا اواخر
عمر لباس دهاتی خود را عوض نکرده و با کلاه بود لکن در سال‌های آخر عمر به اصرار برخی از علماء معمّم شد.
[مدّتی در مسجد خان واقع در محلّه «تلواسکان» اصفهان اقامه جماعت می‌فرمود ولی پول و هدیه‌ای از کسی قبول نمی‌کرد. کم‌کم متوجه شد که هر وقت جمعیت
مسجد بیشتر می‌شود، او هم خوشحال‌تر می‌شود. پس ترک امامت مسجد نموده و
توبه نموده و به مردم گفت تا نمازهای خود را اعاده کنند و خود نیز همه را اعاده کرد و از کارهای دنیوی کناره گرفت.
]
این عالم ربّانی در
ربیع الاوّل ۱۳۳۶ق وفات یافته و جنب مزار
آخوند کاشی واقع در تکیه ملک در
تخت فولاد مدفون شد.
[متاسفانه مزار او در سال‌های اخیر از بین رفت.
]میرزا حسن‌خان جابری مادّه تاریخ وفات او را چنین سروده است:
فقیه درّ حسن آن دُرّ یکتا ••••• که زندی گفت بر ابر و به مریخ
صدف بشکست و جست و «جابری» گفت ••••• «غیاب الکوکب الدّری» بتاریخ
از آثار او یک دوره «فقه استدلالی» به
فارسی است که
آقا میرزا احمد دولت‌آبادی خواست آن را چاپ کند و موفق نشد. ۲. «مناسک حج»
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۸۰-۴۸۱.
