میرزا حسن بن میرزا ابراهیم عراقی سلطان آبادی عالم فاضل و فقیهمجتهد. [پدرش در مسجدنو بازار به محرّری مشغول بود] خودش در اصفهان نزد جمعی از فضلاء از جمله میرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) [میرزا محمّدحسن نجفی] و دیگران به کسب فیض پرداخته و سپس به نجف اشرفمهاجرت نموده و نزد میرزا حبیب‌اللّه رشتی و سایر مجتهدین و علمای اعلام آنجا به تکمیل تحصیلات خود پرداخته [و از میرزا حبیب‌اللّه رشتی، سیّدمحمّدکاظم طباطبائی یزدی، آخوند ملّامحمّدکاظم خراسانی و آخوند ملّالطف‌اللّه مازندرانی اجازه دریافت نمود.] وی در مسجد ذوالفقار اقامه جماعت می‌نموده و در مدرسه صدر بازار به تدریسخارجفقه و اصول می‌پرداخته و جمعی از فضلاء از محضر او مستفیض می‌شدند. [پس از آنکه میرزا‌هاشم امام جمعه مسجدی را در اختیار کسبه قرار داده بود و آنان آنجا را به انبار تبدیل کرده و از مسجد بودن ساقط نموده بودند، وی با همت جمعی از مؤمنین محلّه جماله در حوالی مسجد جامع عتیق اصفهان، به آنجا رفته و مسجد را از غصب خارج ساخته و شروع به تجدید بنای آن نمودند و آن مسجد را مسجد سلام نامیدند.] آن عالم ربّانی، در نهی از منکر کوشا و غیور و در رفع ظلم و مظلومین همتی والا داشته و در زهد و تقوا و تزکیه نفس در بین اقران ممتاز بوده است.
