حروف مقطعه (فرهنگ‌نامه‌علوم‌قرآنی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حروف مقطعه قرآن،
حروف واقع در آغاز بعضی از سوره
های قرآن؛
فواتح سور است.
چهارده حرف از حروف
الفبای عربی که در آغاز ۲۹
سوره آمده‌اند و به صورت جدا جدا تلفظ می‌شوند «فواتح سور»، «
حروف مقطعه» یا «
حروف نورانی قرآن» نامیده می‌شوند. مجموع این حروف (با حذف موارد تکرار) ۱۴ حرف است که در عبارت
های مختلفی آنها را جمع کرده‌اند، مانند: «نص حکیم قاطع له سر»، «الم یسطع نور حق کره»، «طرق سمعک النصیحة»، «صن سرا یقطعک حمله»، «علی صراط حق نمسکه».
حروف مقطعه ابتدای سوره‌ها حداقل یک و حداکثر پنج حرفی هستند:
یک حرفی: ص؛ ق؛ ن. دو حرفی: طه؛ طس؛ یس؛ حم. سه حرفی: الم؛ الر؛ طسم. چهار حرفی: المص؛ المر. پنج حرفی: کهیعص؛ حمعسق.
بصریین هیچ یک از حروف مقطعه فواتح سور را آیه مستقل ندانسته‌اند، اما
کوفیین برخی را آیه مستقل دانسته‌اند، که تعیین آنها، توقیفی است نه قیاسی.
از
مفسران قرآن در
تفسیر حروف مزبور بیش از ۲۵
نظر نقل شده است. به پاره‌ای از این دیدگاه‌ها اشاره می‌شود:
۱. این حروف از
متشابهات هستند.
۲. حروف مقطعه، حروف
اسم اعظم الهی است.
۳. اسامی سوره‌هایی هستند که با آنها آغاز شده‌اند.
۴.
نام
های پروردگارند.
۵.
سوگندهایی هستند به
اسمای حسنای الهی.
۶.
نام
های قرآن کریم هستند.
۷.
نام
های پیغمبر خدا هستند که
خداوند ایشان را به آن
نام‌ها خوانده است.
۸.
رمزهایی میان خدا و پیامبر او است.
۹. معنای خاصی ندارند و برای التفات دادن
مشرکان به شنیدن
آیات بعدی به کار رفته‌اند.
۱۰. خداوند می‌خواهد بفرماید که
قرآن از همین حروف ساخته شده است.
در این باره دیدگاه
های دیگری نیز وجود دارد که در
تفاسیر قرآن، به ویژه
تفسیر مجمع البیان و
التفسیرالکبیر فخررازی و
تفسیر نمونه ذیل آیه اول سوره بقره آمده است.
سوره
های دارای حروف مقطعه همه مکی‌اند؛ بجز سوره
های بقره و
آل عمران.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حروف مقطعه قرآن».
