حرق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَرْق (به فتح حاء و سکون راء)، یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای سوزاندن است. مشتق این واژه در
قرآن کریم به صورت:
حَریق (به فتح حاء) به معنی آتش و سوزاندن آمده است. کلمه حریق پنج بار در قرآن تکرار شده است.
حَرْق به معنی سوزاندن است.
ثلاثی آن مثل
باب افعال و تفصیل متعدّی است.
(فَاَصابَها اِعْصارٌ فِیهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ) «به آن فشردگی که در آن آتش بود رسید پس بسوخت.» این
آیه آتش سوزی جنگل‌ها را روشن می‌کند و در (عصر) مطالعه شود.
(قالُوا حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَکُمْ) «گفتند: او را بسوزانید و خدایانتان را یاری دهید.»
صحاح گوید: احراق و تحریق دلالت بر شدّت دارند.
(وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ) مجمع البیان آن را آتش معنی کرده و هم به معنی محرق گفته است یعنی سوزان.
ناگفته نماند حریق در آیات قرآن به معنی
فاعل است و اگر آن را آتش معنی کنیم در واقع تسمیه به
صفت است، زیرا سوزاندن صفت آتش است معنی آیه چنین می‌شود: «می‌گوییم بچشید عذاب سوزان یا عذاب آتش را.»
«حریق» پنج بار در قرآن تکرار شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "حرق"، ج۲، ص۱۲۱-۱۲۲.
