حدث (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَدَث (به فتح حاء و دال) یا
حدوث یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای به وجود آمدنی که با تازگی همراه است که
حضرت علی (علیه‌السلام) در
شکر خدا در هر حال و
شناخت خدا و صفات او، از این واژه استفاده نموده است.
حَدَث (به فتح حاء و دال) یا حدوث به معنای به وجود آمدنی که همراه با تازگی است، آمده است.
واژه «حدیث» هر چیز تازه‌ای را گویند، خواه فعل باشد یا قول.
واژه «تحدیث» به معنای حدیث کردن و خبر دادن است.
واژه «احادیث» تازه‌ها و جریانهای تازه است.
واژه «احداث» جمع حَدَث (بر وزن شرف) به معنای امر تازه‌ای است که معروف نبوده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص شکر خدا در هر حال فرموده است: «
«الْحَمْدُ لِلَّهِ، وَ اِنْ اَتَی الدَّهْرُ بِالْخَطْبِ الْفَادِحِ وَ الْحَدَثِ الْجَلِیلِ»؛
ستایش مخصوص
خداوند است، هر چند روزگار، حوادث سنگین و مهم (و دردناکی برای ما) پیش آورده است.»
امام (علیه‌السلام) در بیانی دیگر درباره‌ی شناخت خدا و صفات او، می‌فرماید: «
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا تُدْرِکُهُ الشَّوَاهِدُ وَ لَا تَحْوِیهِ الْمَشَاهِدُ وَ لَا تَرَاهُ النَّوَاظِرُ وَ لَا تَحْجُبُهُ السَّوَاتِرُ الدَّالِّ عَلَی قِدَمِهِ بِحُدُوثِ خَلْقِهِ، وَ بِحُدُوثِ خَلْقِهِ عَلَی وُجُودِهِ»؛
ستایش مخصوص خداوندی است که حواس، وی را درک نمی‌کند، و مکان‌ها او را در بر نمی‌گیرد، چشم‌ها او را نمی‌بیند و پوشش‌ها وی را مستور نمی‌سازد، خداوندی که با حدوث مخلوقاتش، ازلیت خود را آشکار ساخته و با پیدایش موجودات، وجود خود را نشان داده است.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حدث»، ص۲۵۵.
