• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حال اسناد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



محدوده زمانی اسناد مشتق به ذات را حال اسناد می گویند.



در بحث مشتق از سه " حال " گفت وگو می‌شود:
۱ حال اسناد یا حال نسبت؛
۲ حال تلبس؛
۳ حال نطق.


مراد از حال اسناد یا نسبت، زمان مورد نظر متکلم در نسبت دادن مشتق به ذات است. حال اسناد می تواند گذشته، حال و یا آینده باشد، اما غالباً حال اسناد همان حال نطق و تکلّم است؛ برای مثال، در جملات " زید ضاربٌ "، " زید ضاربٌ امس " و " زیدٌ ضاربٌ الآن " حال اسناد، به ترتیب، زمان حال، گذشته و حال می باشد. در مشتقات، بحث به لحاظ حال اسناد و نسبت است، نه حال تلبس ( حال اتصاف ذات به مبدأ ).


در این که آیا اسناد مبدأ به ذات در زمان حال به سبب اتصاف ذات به مبدأ در گذشته، حقیقت است یا مجاز، میان اصولی‌ها اختلاف است.
[۲] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۱۲۰-۱۲۱.
[۳] سیری کامل دراصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۲، ص۵۷۹.



۱. اصول الفقه، مظفر، شیخ محمدرضا، ج۱، ص۵۱.    
۲. شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۱۲۰-۱۲۱.
۳. سیری کامل دراصول فقه، فاضل لنکرانی، محمد، ج۲، ص۵۷۹.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۳۸۹، برگرفته از مقاله «حال اسناد».    






جعبه ابزار