وسق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَسْق (به فتح واو و سکون سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای جمع کردن بوده و دو بار در
قرآن آمده است.
وَسْق به معنای جمع کردن است. «وَسَقَ الشّی‌ء: جمعه».
راغب جمع کردن شی‌ء متفرق گفته است.
اتساق به معنای جمع شدن می‌باشد.
(وَ اللَّیْلِ وَ ما وَسَقَ) «قسم به تاریکی و آنچه جمع می‌کند.»،
(وَ الْقَمَرِ اِذَا اتَّسَقَ) «قسم به ماه آنگاه که جمع و بدر شود.»،
(لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ) «که از حالی به حالی بالا می‌روید.» یعنی تاریکی
شب همه چیز را جمع کرده به شکل سیاه در می‌آورد و
ماه بتدریج بزرگ شده به صورت چهارده‌شبه می‌آید. آمدن شب پس از
شفق شامگاهی، احاطه تاریکی بر موجودات، وسعت تدریجی ماه، حکایت از تغییر احوال عالم و
بشر دارد و شاید بدان مناسبت آمده
(لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ).
این لفظ دو بار بیشتر در
قرآن مجید نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وسق»، ج۷، ص۲۱۸.
