• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جلم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


جَلَم (بر وزن شرف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای قیچی، که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص مقام زهد از این واژه استفاده نموده است.


جَلَم (بر وزن شرف) به معنای قیچی آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «الجلم: المقراض.»
[۱] فیومی، أبوعباس، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ج۱، ص۱۰۶.    

امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد مقام زهد فرموده است: «فلتکن الدنیا فی اعینکم اصغر من حثالة القرظ و قراضة الجلم؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۷۶، خطبه۳۲.    
دنیا در چشم شما از پوست دانه‌ای که به وقت پاک کردن می‌ریزد و از قراضه و خورده‌های پشم که به وقت قیچی کردن می‌ریزد، کمتر باشد.»
واژه «حثاله» به معنای پوستی است که از دانه جو و برنج به وقت پاک کردن می‌افتد.
واژه «قرظ» به معنای برگ درختی است که با آن دبّاغی کنند.
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ فیومی، أبوعباس، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، ج۱، ص۱۰۶.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۷۶، خطبه۳۲.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلم»، ص۲۲۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار