تنبلی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تنبلی به معنای تن پروری،
بیکارگی، کاهلی و اهمال است
که از واژههای «کسالی»، «بطا»، «قاعد» و جملات مفید معنای آن استفاده شده است.
تنبل در لغت به معنای
تنپرور است.
کسی که مایل به کار نباشد و تن به کار ندهد و کسی که از کار گریزان است.
در زبان عربی واژهی "کسل" مترادف با تنبلی میباشد.
در
اصطلاح علم اخلاق ، به هرنوع بیمیلی و بیرغبتی به
کار ، تنبلی نمیگویند، زیرا در برخی از موارد، عامل گریزانی از کار، ضعف جسمانی و وجود یک بیماری جسمی است و گاهی نیز اهمیت نداشتن یک موضوع خاص در
اعتقاد شخصی سبب بیرغبتی آن شخص برای انجام آن موضوع است، بهطوری که اگر اهمیت موضوعی برایش قطعی شود، با چابکی و نشاط انجامش میدهد و همهی جوانب کار را نیز
رعایت میکند. از این رو در
علوم تربیتی به کسی تنبل اطلاق میشود که شخص بدون داشتن کوچکترین ضعف جسمانی، مهمترین کارهای خود را به تأخیر انداخته و یا با
اکراه و اجبار انجام میدهد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «نکوهش اهل تکاثر (قرآن)»