• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تفسیر علقمه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



علقمة بن قیس از شیعیان شجاع و جـنـگجو و از اصحاب امیرالمؤمنین و قاریان قرآن و عالم به تاویل و تفسیر قرآن است.



علقمة (۲۹ ق ـ ۶۱ ق) فـرزند قیس بن عبداللّه بن مالک نخعی کوفی از شیعیان شجاع و جـنـگجو و از اصحاب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) و قاریان قرآن و عالم به تاویل و تفسیر قرآن است. وی از ثقاة رواة نزد فریقین سنی و شیعه است. از ابن مسعود نقل است که ما اقرا شیئا و لا اعلمه الا علقمة یقراه و یعلمه).


دکتر محمد حسین ذهبی در التفسیر و المفسرون به مکانت علمی وی در تفسیر اشاره کرده و اقـوال عامه را درباره وی نقل می کند سپس بنقل از الاتقان سیوطی در ترجمه ابن مسعود اظهار می کند که ابن مسعود علم تفسیر خود را به اهل کوفه داد چون بین آنان می زیست از بین چند تن علقمة بن قیس را نام برده او را از اکابر مفسران ذکر نموده و از مشهورترین شاگردان و راویان از ابن مسعود دانسته که سالها کرسی تفسیر را در کوفه پس از استادش ابن مسعود به خود اختصاص داده است.
[۵] شـیخ طوسی، محمدبن حسن، رجـال کـشـی، ۹۳.
[۷] حجتی، محمدباقر، سه مقاله در تاریخ تفسیر و نحو، ۵۵.



۱. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، ج۸، ص۱۴۹.    
۲. ذهبی، محمدحسین، التفسیر و المفسرون، ج۱، ص۸۷.    
۳. ابن داوود، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۱۳۴.    
۴. شیخ طوسی، محمدبن حسن، رجال، ص۷۷.    
۵. شـیخ طوسی، محمدبن حسن، رجـال کـشـی، ۹۳.
۶. اردبیلی، محمدبن علی، جامع الرواة، ص۱، ۵۴۵.    
۷. حجتی، محمدباقر، سه مقاله در تاریخ تفسیر و نحو، ۵۵.
۸. خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۲، ۱۹۹.    
۹. ابوعلی، محمدبن اسماعیل، منتهی المقال، ج۴، ص۳۲۱.    



سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن اول»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۲/۲۸.    






جعبه ابزار