• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بَلَد (به فتح باء و لام) از واژگان قرآن کریم، به معنای سرزمین‌ است.



بَلَد به معنای سرزمین‌ است. (وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِاِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِی خَبُثَ لا یَخْرُجُ اِلَّا نَکِداً) «سرزمین پاک و خوب علفش به اذن پروردگارش می‌روید و سرزمینی‌که خبیث است علف آن نمی‌روید مگر به صعوبت».
باید دانست: بلد به معنی شهر نیست و معنای آن چنانکه از خود قرآن نیز بدست می‌آید، سرزمین و دیار است و در اصطلاح فعلی، عرب‌ها (سال ۱۳۹۰ قمری هجری) به مالک، بلاد می‌گویند.
در قاموس گوید: «الْبَلَدُ و الْبَلْدَةُ... کلّ قطعة من الارض مستخیرة عامرة او غامرة» در اقرب الموارد آمده: «البلد و البلدة کلّ موضع من الارض عامرا او خلاء»
[۱۰] شرتونی، سعید، اقرب الموارد
. راغب گفته: بلد مکانی است محدود و معیّن و محلّ انس به اجتماع ساکنین و اقامتشان، جمع آن بلاد و بلدان است.


(سُقْناهُ‌ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَاَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ) «ابر را برای سرزمینی مرده سوق دادیم و بواسطه آن آب نازل نمودیم». (بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ) «سرزمین دلچسب و خوش آیند و پروردگار چاره ساز.» (فَنَقَّبُوا فِی‌ الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ) «در سرزمین‌ها راه‌ها ساختند آیا فرارگاهی هست؟»
در آیه‌ی‌ (رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً) (پروردگارا! اين شهر مكه را شهر امنى قرار ده) و آیات ۱ و ۲ سوره بلد - و ۳ سوره تین - و ۱۲۶ بقره - و ۹۱ نمل که نوعا «بلد» را شهر مکّه گفته‌اند، اگر سرزمین بگوئیم و از معنی اوّل خارج نشویم هیچ اشکالی نخواهد داشت، زیرا دیار و سرزمین شامل شهر نیز هست بقیّه‌ی مطلب در «قریه و مدینه» دیده شود.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۶.    
۴. اعراف/سوره۷، آیه۵۸.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۶۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۲۱۷.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۵.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۳۸.    
۹. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۷۸.    
۱۰. شرتونی، سعید، اقرب الموارد
۱۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۴۲.    
۱۲. اعراف/سوره۷، آیه۵۷.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۶۰.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۹۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۵.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۳۷.    
۱۷. سبا/سوره۳۴، آیه۱۵.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۳۶۴.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۵۴۸.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۶۰۴.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۴۲.    
۲۲. ق/سوره۵۰، آیه۳۶.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۸، ص۳۵۵.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۸، ص۵۳۳.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۴.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۲۷.    
۲۷. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۵.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۰.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۶۸.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۹۷.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۴۸۹.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۴۱.    
۳۳. بلد/سوره۹۰، آیه۱.    
۳۴. تین/سوره۹۵، آیه۳.    
۳۵. بقره/سوره۲، آیه۱۲۶.    
۳۶. نمل/سوره۲۷، آیه۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بلد»، ج۱، ص۲۲۵.    






جعبه ابزار