بلد (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَلَد (به فتح باء و لام) از
واژگان قرآن کریم، به معنای سرزمین است.
بَلَد به معنای سرزمین است.
(وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِاِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِی خَبُثَ لا یَخْرُجُ اِلَّا نَکِداً) «سرزمین پاک و خوب علفش به اذن پروردگارش میروید و سرزمینیکه خبیث است علف آن نمیروید مگر به صعوبت».
باید دانست: بلد به معنی شهر نیست و معنای آن چنانکه از خود
قرآن نیز بدست میآید، سرزمین و دیار است و در اصطلاح فعلی، عربها (سال ۱۳۹۰ قمری هجری) به مالک، بلاد میگویند.
در
قاموس گوید: «الْبَلَدُ و الْبَلْدَةُ... کلّ قطعة من الارض مستخیرة عامرة او غامرة»
در
اقرب الموارد آمده: «البلد و البلدة کلّ موضع من الارض عامرا او خلاء»
.
راغب گفته: بلد مکانی است محدود و معیّن و محلّ انس به اجتماع ساکنین و اقامتشان، جمع آن بلاد و بلدان است.
(سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَیِّتٍ فَاَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ) «ابر را برای سرزمینی مرده سوق دادیم و بواسطه آن آب نازل نمودیم».
(بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ) «سرزمین دلچسب و خوش آیند و پروردگار چاره ساز.»
(فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ) «در سرزمینها راهها ساختند آیا فرارگاهی هست؟»
در آیهی
(رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً) (پروردگارا! اين شهر مكه را شهر امنى قرار ده)
و آیات ۱ و ۲
سوره بلد - و ۳
سوره تین - و ۱۲۶
بقره - و ۹۱
نمل که نوعا «بلد» را شهر مکّه گفتهاند، اگر سرزمین بگوئیم و از معنی اوّل خارج نشویم هیچ اشکالی نخواهد داشت، زیرا دیار و سرزمین شامل شهر نیز هست بقیّهی مطلب در «قریه و مدینه» دیده شود.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بلد»، ج۱، ص۲۲۵.