بغل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَستر، قاطر، بمعنای حیوانی عقیم که از جفتگیری
الاغ نر با مادیان به وجود می‌آید
اَستر ،
قاطر ، بمعنای حیوانی
عقیم که از جفتگیری
الاغ نر با مادیان به وجود می‌آید.
معادل عربی آن بَغْل است که در اصل غیر عربی و حبشی دانسته شده
در
قرآن یک بار به‌صورت جمع (بِغال) آمده است
،
افزون بر آن برخی مباحث دیگر در برخی
تفاسیر و کتب
لغت ذیل واژه
اَنعام
و نیز
دابّة در ارتباط با استر آمده است؛ همچنین از این
حیوان در ماجراهای
قارون و داستان خروج
تفاخر آمیز
او، ماجرای
هدیه فرستادن
بلقیس برای
حضرت سلیمان (علیه‌السلام)
، جریان حمل
حضرت عیسی (علیه‌السلام) و حمل
هیزم برای به
آتش افکندن
ابراهیم (علیه‌السلام)
در برخی روایات یاد شده‌است.
سابقه آشنایی
انسان با استر به دوره‌ای که نخستین تیره وحشی آن در
آسیای صغیر می‌زیست (حداقل ۳۰۰۰ سال پیش) باز‌می‌گردد. این حیوان دارای خصوصیات بارزی چون سختکوشی، جسارت و درازی عمر است
و در زندگی
اعراب جاهلی و برای کارهایی مانند
آسیاب کردن و
باربری و نیز پیغام رساندن‌از آن استفاده می‌شده‌است.
در آیات ۵۸
نحل پس از یادآوری
نعمت چارپایان برای
بشر ، از این حیوان در کنار
اسب و
الاغ یاد شده و به منفعت سواری و
زینت بودن آن حیوانات برای انسان توجه شده است:«والخَیلَ والبِغالَ والحَمیرَ لِتَرکَبوها و زینَةً»
برخی مفسران به‌طور جزئی به بیان زیباییهای این حیوان پرداخته‌اند.
ترکیب و چینش دو عبارت «رکوب» و «زینت» در آیه از نگاه برخی مفسران بیانگر این نکته است که مقصود از آفرینش قاطر، سواری گرفتن از آن است و زینت در درجه دوم قرار دارد.
ذکر صریح استر در قرآن با توجه به اشاره به دو
نعمت سواری و زینت آن در مقام امتنان بر بندگان، در کنار برخی گزارشهای تاریخی، نشان نقش و اهمیت ویژه این حیوان در
جزیرة العرب در دوره ظهور
اسلام است.
درباره حکم خوردن
گوشت استر میان
فقیهان اختلاف نظر است؛
حسن بصری قائل به
اباحه و عموم فقهای شیعه
و مالک
و گروهی دیگر از
اهل سنت قائل به
کراهت هستند و برخی دیگر به حرمت آن نظر داده‌اند.
ابوحنیفه ،
شافعی و
ابن‌حنبل جزو قائلان به
حرمت هستند.
زمخشری استدلال قائلان به حرمت را چنین نقل می‌کند:خداوند در آیه ۸ نحل علّت آفرینش‌اسب، استر و
الاغ را سواری و زینت بودن آن‌ها برای انسان دانسته و اشاره به
حلیت خوردن گوشت آن‌ها نکرده،
درحالی‌که در آیه ۵ این سوره از جمله منافع چارپایان را حلیت خوردن گوشت آن‌ها می‌داند:«
والاَنعمَ خَلَقَها لَکُم فیها دِفءٌ ومَنفِعُ ومِنها تَأکُلون»
این جدایی دلیل بر حرمت
گوشت این سه حیوان است.
طبری به رغم پذیرش حرمت گوشت استر بر اساس روایات، استدلال حرمت را از این گروه نمی‌پذیرد و می‌گوید:بنابراین استدلال باید بر اساس آیه ۵سوار شدن بر حیوانات، غیر از این سه مورد مانند
شتر حرام باشد، زیرا در این آیه اشاره‌ای به سوار شدن، نشده است، درحالی‌که کسی بدان رأی نداده است، بنابراین، آیه درصدد‌شمردن
نعمتهای خداوند است؛ نه تبیین
حکم‌فقهی .
احکام القرآن، ابن‌العربی؛ بدایع الصنایع؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ التوقیف علی مهمات التعاریف؛ التفسیر الکبیر؛ جامع‌البیان عن تأویل آی القرآن؛ جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام؛ رسائل الجاحظ؛ روح المعانی فی تفسیر القرآن‌العظیم؛ روضة الطالبین؛ کتاب‌الخلاف؛ الکشاف؛ المبسوط؛ مجمع‌النورین؛ المدونة الکبری؛ المعجم المفهرس لالفاظ القرآن؛ المغنی و الشرح الکبیر؛ مفردات الفاظ القرآن؛ المنتزع المختار؛ الموطأ؛ واژه‌های دخیل در قرآن.
دائرةالمعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله«بغل»
