• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بطر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بَطَر (به فتح باء و طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای طغیان، حیرت و تکبّر است.



بَطَر به معنای طغیان، حیرت و تکبّر است.


(وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ خَرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ‌ بَطَراً وَ رِئاءَ النَّاسِ) «نباشید مانند آنان که از دیارشان روی طغیان و خودنمائی بیرون شدند.» ابن اثیر در نهایه می‌گوید: بطر به معنی طغیان است، حیرت در مقابل حقّ و تکبر از حقّ نیز گفته‌اند. در صحاح و قاموس نیز قریب به آن ذکر شده است.
راغب آن را دهشت و خود گم کردن در مقابل شکر و حق نعمت، گفته است. این معانی تفاوت چندانی ندارند (وَ کَمْ اَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَةٍ بَطِرَتْ‌ مَعِیشَتَها فَتِلْکَ مَساکِنُهُمْ لَمْ تُسْکَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ) «چه بسیار قریه‌ها را هلاک کردیم که در رفاه معاش طغیان کرد، آن است که مسکن‌هایشان که پس از آنها جز‌اندکی مسکون نشده‌» (مَعِیشَتَها) در آیه‌ی شریفه منصوب به نزع خافض و فاعل‌ بَطِرَتْ‌، قریه است یعنی «بطرت فی معیشتها».


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۹۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۲۹.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۱، ص۲۸۷.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۲۲۶.    
۵. انفال/سوره۸، آیه۴۷.    
۶. ابن اثیر، مجدالدین، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۳۵.    
۷. جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغة، ج۲، ص۵۹۳.    
۸. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۳۷۴.    
۹. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۲۹.    
۱۰. قصص/سوره۲۸، آیه۵۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۶۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بطر»، ج۱، ص۱۹۹.    






جعبه ابزار