• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بزغ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بزغ (قاموس قرآن (جلد ۱))

بَزْغ (به فتح باء و سکون زاء) از واژگان قرآن کریم به معنای طلوع کردن و بُزُوغ‌ به معنای طلوع است.


بَزْغ به معنای طلوع کردن و بُزُوغ به معنای طلوع است.
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۷۸.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۵.    
[۳] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۲۲.    

در مجمع البیان آمده: الْبُزُوغُ‌ الطلوع‌ (فَلَمَّا رَاَی الْقَمَرَ بازِغاً قالَ هذا رَبِّی)
[۴] انعام/سوره۶، آیه۷۷.    
«چون ماه را طالع دید گفت: این پروردگار من است.
[۵] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۵۰۰.    
در لغت آمده: «بَزَغَتِ‌ الشَّمْسُ: طلعت»
[۶] ابن اثیر، مجدالدین، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۲۵.    
[۷] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۲۶۴.    
[۸] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۵، ص۱۲.    
[۹] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۴۱۸.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۷۸.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۵.    
۳. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۲۲.    
۴. ↑ انعام/سوره۶، آیه۷۷.    
۵. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۵۰۰.    
۶. ↑ ابن اثیر، مجدالدین، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۲۵.    
۷. ↑ مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۲۶۴.    
۸. ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۵، ص۱۲.    
۹. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۸، ص۴۱۸.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بزغ»، ج۱، ص۱۹۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار