• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

برهه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




بُرهَه (به ضم باء و فتح هاء) یا بُرَه، یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای زمان طولانی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مواردی از این واژه استفاده نموده است.



بُرهَه (بر وزن غُرفه) یا بُرَه به معنای مقداری از زمان طویل و طولانی آمده است. چنان‌که در لغت آمده است: «البرهة: قطعة من الزمان طویلة.»


امام (علیه‌السلام) درباره‌ی ذکر خدا فرموده است: «و ما برح لله، عزّت آلائه فی البرهة بعد البرهة ... عبادنا جاهم فی فکرهم و کلّمهم فی ذات عقولهم؛ پیوسته بوده است برای خدا در هر زمانی بعد از زمانی بندگانی که خدا با آن‌ها در ضمیرشان مناجات کرده و در عقلشان سخن گفته است.»


این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» دیده می‌شود.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۲، خطبه۲۲۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُرهه»، ص۱۳۱.    






جعبه ابزار