ایمان و آرامش (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ایمان از ماده امن به معنای طمانینه داشتن روح و زایل شدن ترس است و در اصطلاح قرآن در موارد ذیل استعمال شده است:۱. اقرار به خداوند و شریعت حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله)؛ ۲. اعتقاد قلبی به حق همراه با تصدیق؛ ۳. هر یک از اعتقاد، گفتار راست و عمل صالح.
مقصود از ایمان در این مدخل خصوص ایمان به خدا نیست؛ بلکه اعم از ایمان به انبیا، کتاب‌های آسمانی، قرآن و معاد است.

---

۱. آرامش انسان، از آثار ایمان می‌باشد:
«ان الذین ءامنوا والذین هادوا والنصـری والصـبـین من ءامن بالله والیوم الاخر... و لا خوف علیهم ولا هم یحزنون؛ کسانی که (به پیامبر اسلام) ایمان آورده‌اند، و کسانی که به آئین یهود گرویدند و نصاری و صابئان (پیروان یحیی) هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هیچ گونه ترس و اندوهی برای آنها نیست. (هر کدام از پیروان ادیان الهی، که در عصر و زمان خود، بر طبق وظایف و فرمان دین عمل کرده‌اند، ماجور و رستگارند.)».
«ان الذین ءامنوا... ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون؛ کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند و نماز را برپا داشتند و زکات را پرداختند، اجرشان نزد پروردگارشان است؛ و نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند».
«ولاتهنوا ولاتحزنوا وانتم الاعلون ان کنتم مؤمنین؛ و سست نشوید! و غمگین نگردید! و شما برترید اگر ایمان داشته باشید».
«ان الذین ءامنوا والذین هادوا والصبـون والنصـری من ءامن بالله والیوم الاخر... فلا خوف علیهم ولا هم یحزنون؛ آنها که ایمان آورده‌اند، و یهود و صابئان و مسیحیان، هر گاه به خداوند یگانه و روز جزا، ایمان بیاورند، و عمل صالح انجام دهند، نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین خواهند شد».
«.. فمن ءامن... فلا خوف علیهم ولا هم یحزنون؛ ما پیامبران را، جز (به عنوان) بشارت دهنده و بیم دهنده، نمی‌فرستیم؛ آنها که ایمان بیاورند و (خویشتن را) اصلاح کنند، نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین می‌شوند».
«والذین ءامنوا... • ...• ادخلوا الجنة لاخوف علیکم ولآ انتم تحزنون؛ آن کسانی که ایمان آورده اند ...• آیا اینها (این واماندگان بر اعراف) همانان نیستند که سوگند یاد کردید رحمت خدا هرگز شامل حالشان نخواهد شد؟! (ولی خداوند بخاطر ایمان و بعضی اعمال خیرشان، آنها را بخشید؛ هم اکنون به آنها گفته می‌شود:) داخل بهشت شوید، که نه ترسی دارید و نه غمناک می‌شوید».
«الا ان اولیآء الله لا خوف علیهم ولا هم یحزنون• الذین ءامنوا...؛ آگاه باشید (دوستان و) اولیای خدا، نه ترسی دارند و نه غمگین می‌شوند!• آن کسانی که ایمان آورده‌اند...».
«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقـموا تتنزل علیهم الملـئکة الاتخافوا...؛ به یقین کسانی که گفتند: پروردگار ما خداوند یگانه است! سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که: نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است!».
«ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقـموا فلا خوف علیهم ولا هم یحزنون؛ کسانی که گفتند: پروردگار ما الله است، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین می‌شوند».
«و انا لما سمعنا الهدی ءامنا به فمن یؤمن بربه فلایخاف بخسا ولا رهقا؛ و اینکه ما هنگامی که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم؛ و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان می‌ترسد و نه از ظلم!».

---

ما وقتی قرآن را که کتاب هدایت است شنیدیم، بدون درنگ ایمان آوردیم، برای اینکه هر کس به قرآن ایمان بیاورد، در حقیقت به پروردگار خود ایمان آورده و هر کس به پروردگار خود ایمان بیاورد، دیگر ترس ندارد، نه ترس از نقصان در خیر، که مثلا خدا به ظلم، خیر او را ناقص کند، و نه ترس از اینکه مکروه احاطه‌اش کند، چنین کسی دیگر چرا عجله نکند و بدون درنگ ایمان نیاورد و در اقدام بر ایمان آوردن تردید کند که مثلا نکند ایمان بیاورم و دچار بخس و رهق شوم.

---

تمام مراتب ایمان و همه اعمال صالح در این دو جمله (صبر بر مصیبت و صبر بر معصیت) جمع است چرا که" توحید" اساس همه اعتقادات صحیح است، و تمام اصول عقائد به ریشه توحید باز می‌گردد، و" استقامت" و صبر و شکیبایی نیز ریشه همه اعمال صالح است، زیرا می‌دانیم تمام اعمال نیک را می‌توان در سه عنوان" صبر بر اطاعت"، " صبر بر معصیت" و" صبر بر مصیبت" خلاصه کرد. بنا بر این" محسنین" کسانی هستند که از نظر اعتقادی در خط توحید، و از نظر عمل در خط استقامت و صبرند. بدیهی است اینگونه افراد نه ترسی از حوادث آینده دارند، و نه غمی از گذشته.

---