• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اَکْفال (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: اَکْفال (قاموس قرآن (جلد ۶))


اَکْفال (به فتح الف و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای تملیک و نصیب قرار دادن و کفیل کردن است.


اَکْفال:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۳۲.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۱۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۶۲.    
تملیک و نصیب قرار دادن و کفیل کردن است.

(إِنَّ هَذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِیَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ‌ اَکْفِلْنِیها وَ عَزَّنِی فِی الْخِطابِ‌)
[۴] ص/سوره۳۸، آیه۲۳.    
اگر اکفال به معنی کفیل کردن باشد پس کفالت در مال نیز به کار رفته که آن راجع به نعجه است، ولی گمان بیشتر آنست که به معنی تملیک و نصیب قرار دادن باشد، چنانکه در «کفل» بکسر کاف خواهد آمد. در اقرب الموارد اکفال را تملیک نیز معنی کرده است. ظهور آیه نیز در تملیک است یعنی: «این برادر من است و نود و نه بز دارد و من فقط یک بز دارم، می‌گوید آن را به من تملیک نما، و مرا در محاجّه غلبه کرد»، و اگر مراد کفالت و حفظ آن برای صاحبش بود دیگر محلی به مخاصمه نبود.
[۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۲.    
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۹۳.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۳۴.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۸۷.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۳۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۱۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۶۲.    
۴. ↑ ص/سوره۳۸، آیه۲۳.    
۵. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۲.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۹۳.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۳۴.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۸۷.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفل"، ج۶، ص۱۳۲.    


رده‌های این صفحه : کفالت | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره ص
جعبه ابزار