• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اهداف اساطیر نامیدن قرآن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



این مقاله در مورد «اهداف اساطیر نامیدن قرآن» است.



مشرکان قریش با هدف مقابله با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و در کنار راه‌کارهای گوناگون روانی، اجتماعی، برخورد فیزیکی همانند آزار و اذیت، تخریب شخصیت و نقشه حبس و قتل رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) با اساطیر نامیدن قرآن، ممانعت از گرایش مردم به اسلام،
[۸] التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۱۹۰.
انزوای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و خاموشی دعوت او را دنبال می‌کردند: «و‌هُم یَنهَونَ عَنهُ ویَنَونَ عَنهُ». نسبت اساطیر می‌توانست با تردید افکنی در دل مردم، آنان را از گوش فرا دادن به قرآن و تأثیرپذیری از آیات آن باز‌دارد؛ «و‌اِذا قیلَ لَهُم ماذا اَنزَلَ رَبُّکم قالوا اَسطیرُ اَلاَوَّلین». به روایت ابن‌عباس این آیه درباره گروه موسوم به «مقتسمین» نازل شده است.


مشرکان با تشکیل انجمنی در پی یافتن ترفندی برآمدند تا مردمی را که در موسم حج به مکه می‌آمدند از ملاقات با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و تأثیرپذیری از سخنان شیرین و شیوای او بازدارند. ۱۶ نفر از سرشناسان قریش در ۴ دسته و هر گروه در یکی ازگذرگاه‌های منتهی به مکه بر سر راه حاجیان ایستاده، در پاسخ آن‌ها درباره آن‌چه بر محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نازل شده است، آن را همان نوشته‌های پیشینیان خواندند.
[۱۷] جامع البیان، مج‌۸، ج‌۱۴، ص‌۱۲۷.
مشرکان با این نسبت افزون بر اهانت به آیات قرآن
[۲۰] جامع البیان، ج‌۲، ص‌۳۹.
[۲۱] المیزان، ج‌۹، ص‌۶۷.
و خفیف شمردن مقام شامخ رسالت، خاست‌گاه وحیانی قرآن،
[۲۴] جامع البیان، ج‌۱۴، ص‌۳۹.
[۲۵] التفسیر الکبیر، ج‌۳۱، ص‌۹۳.
و معجزه بودن بزرگ‌ترین آیت نبوت نبی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)
[۲۷] جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
[۲۹] التفسیر الکبیر، ج‌۱۵، ص‌۱۵۶‌-۱۵۷.
را انکار می‌کردند. آنها بامعرفی قرآن در شمار آثار و نوشته‌هایی چون تورات، انجیل و داستان‌های رستم و اسفندیار و نه پدیده‌ای خارق العاده
[۳۱] جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
[۳۲] التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۱۸۸.
[۳۳] روح المعانی، مج‌۱۰، ج‌۱۸، ص‌۳۴۵.
، مدعی بودند که همانند آن را شنیده‌اند و اگر بخواهند می‌توانند نظیر آن را بیاورند: «و‌اِذا تُتلی عَلَیهِم ءایتُنا قالوا قَد سَمِعنا لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا اِن هذا اِلاّ اَسطیرُ الاَوَّلین». این سخن را نیز در اصل به نضر بن حارث نسبت داده‌اند.
[۳۵] جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
[۳۷] الدرالمنثور، ج‌۴، ص‌۵۴.



۱. فی ظلال القرآن، ج‌۲، ص‌۱۰۶۷.    
۲. توبه/سوره۹، آیه۶۱.    
۳. احزاب/سوره۳۳، آیه۵۸.    
۴. طور/سوره۵۲، آیه۲۹.    
۵. ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۲.    
۶. صافات/سوره۳۷، آیه۳۶.    
۷. انفال/سوره۸، آیه۳۰.    
۸. التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۱۹۰.
۹. مجمع البیان، ج‌۴، ص‌۴۵۹.    
۱۰. المیزان، ج‌۷، ص‌۵۱.    
۱۱. انعام/سوره۶، آیه۲۶.    
۱۲. المنیر، ج‌۱۲، ص‌۱۵۹‌-۱۶۰.    
۱۳. فی ظلال القرآن، ج‌۲، ص‌۱۰۶۷.    
۱۴. المیزان، ج‌۷، ص‌۵۱.    
۱۵. نحل/سوره۱۶، آیه۲۴.    
۱۶. الکشاف، ج‌۲، ص‌۶۰۱.    
۱۷. جامع البیان، مج‌۸، ج‌۱۴، ص‌۱۲۷.
۱۸. مجمع البیان، ج‌۶، ص‌۱۵۰.    
۱۹. المیزان، ج‌۱۲، ص‌۲۵۱.    
۲۰. جامع البیان، ج‌۲، ص‌۳۹.
۲۱. المیزان، ج‌۹، ص‌۶۷.
۲۲. فی ظلال القرآن، ج‌۶، ص‌۳۸۵۷.    
۲۳. المیزان، ج ۹، ص‌۶۷.    
۲۴. جامع البیان، ج‌۱۴، ص‌۳۹.
۲۵. التفسیر الکبیر، ج‌۳۱، ص‌۹۳.
۲۶. المیزان، ج‌۱۲، ص‌۲۲۹.    
۲۷. جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
۲۸. الکشاف، ج‌۲، ص‌۲۱۶.    
۲۹. التفسیر الکبیر، ج‌۱۵، ص‌۱۵۶‌-۱۵۷.
۳۰. فرقان/سوره۲۵، آیه۴‌۵.    
۳۱. جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
۳۲. التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۱۸۸.
۳۳. روح المعانی، مج‌۱۰، ج‌۱۸، ص‌۳۴۵.
۳۴. انفال/سوره۸، آیه۳۱.    
۳۵. جامع البیان، مج‌۶، ج‌۹، ص‌۳۰۵.
۳۶. الکشاف، ج‌۲، ص‌۲۱۶.    
۳۷. الدرالمنثور، ج‌۴، ص‌۵۴.



المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «اساطیر».    



جعبه ابزار