• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قعر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قعر (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: مُنْقَعِر (لغات‌قرآن)، قعر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، ریشه.


قَعْر (به فتح قاف و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای بیخ و ریشه است. مُنْقَعِر (به ضم میم و سکون نون) یعنی از بیخ کنده شده است.


قَعْر
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۹.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۲.    
گویند: «انقعرت الشّجرة» یعنی درخت از قعرش (ریشه‌اش) کنده شد. مُنْقَعِر یعنی از بیخ کنده شده است. راغب اصفهانی منقعر را درختی که در زمین ریشه دوانیده و به قعر آن رفته، می‌داند.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۹.    


(تَنْزِعُ النَّاسَ کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ‌ مُنْقَعِرٍ)
[۵] قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    
«باد قوم عاد را می‌کند، ساقط می‌کرد، گوئی تنه‌های از بیخ کنده شده نخل هستند.»

این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۹.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۲.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۷۹.    
۵. ↑ قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قعر»، ج۶، ص۲۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره قمر
جعبه ابزار