نزف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَزَف (به فتح نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای خارج کردن و خارج شدن لازم و متعدی بکار رفته است.
نَزَف خارج کردن و خارج شدن لازم و متعدی بکار رفته است «نَزَفَ ماءَ البئر نَزْفاً» یعنی همه آب
چاه را کشید «نُزِفَتِ البِئْر» یعنی آب چاه کشیده شد.
انْزَاف مثل نزف لازم و متعدی آمده است. به شخص مست نَزِیف گویند که عقلش به علت مستی مسلوب شده گوئیم: «نُزِفَ الرَّجُلُ» (به صیغه مجهول) یعنی مرد عقلش رفت و مست شد.
(لا فِیها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها یُنْزَفُونَ) «یُنْزَفُونَ» در قرآن به صیغه مجهول است. ولی معلوم و به کسر زاء نیز خوانده شده.
عاصم در این آیه آن را به فتح زاء و در آیه
(لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا یُنْزِفُونَ) به کسر زاء خوانده است مخفی نماند که هر دو از باب افعال‌اند.
معنی آیه اوّل: در شراب بهشتی دردی نیست و از آن مست و مسلوب العقل نمی‌شوند. معنی آیه دوّم: از خمر بهشتی درد سر عارضشان نمی‌گردد و عقلشان مسلوب نمی‌شود بقیه مطلب در «غول» دیده شود ظاهرا غول و صداع در هر دو آیه به یک معنی باشد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نزف»، ج۷، ص۴۴.
