امنیت مقدسات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در برخی آیات قرآن از امنیت مکانها و زمانهایی یاد شده که دارای نوعی تقدس است.
این تقدس یا از جانب خداست؛ مانند تقدس
مکه و
ماههای حرام ، یا آن‌که نزد قوم و ملتی مقدس شمرده می‌شود در آیه «ولَو لا دَفعُ اللّهِ النّاسَ بَعضَهُم بِبَعض لَهُدِّمَت صَومِعُ و بِیَعٌ وصَلَوتٌ و مَسجِدُ یُذکَرُ فِیهَا اسمُ اللّهِ کَثیرًا»
امنیت معابد
یهود و
نصارا در کنار مساجد مسلمانان که محلهای یاد خداست
موهبتی از سوی خداوند شمرده شده است.
حتی بتهای مشرکان که احترامی ندارد و باید درهم شکسته شود، به سبب تقدسی که نزد آنان دارد نباید مورد دشنام قرار گیرد، زیرا مشرکان از روی نادانی به خدا دشنام می‌دهند
:«و لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدعونَ مِن دونِ اللّهِ فَیَسُبُّوا اللّهَ عَدوًا بِغَیرِ عِلم» .
تقدس و امنیت شهر
مکه به‌طور خاص هم از آیات متعددی به دست می‌آید؛ مانند:«و اِذ جَعَلنَا البَیتَ مَثابَةً لِلنّاسِ و اَمنًا»
که هرکس به آن پناه آورد در امان است و عرب پیش از اسلام نیز این
سنت را رعایت می‌کرد و در مکه متعرض مال و جان مردم نمی‌شد
:«و مَن دَخَلَهُ کانَ ءامِنًا»
در آیه دیگری از شهر مکه به عنوان مکانی امن یاد می‌شود که چون اهالی آن مشرک شدند و کفران نعمت کردند، لباس گرسنگی و ترس بر آنان پوشانده شد:«و ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً قَریَةً کانَت ءامِنَةً مُطمَئِنَّةً یَأتیها رِزقُها رَغَدًا مِن کُلِّ مَکان فَکَفَرَت بِاَنعُمِ اللّهِ فَاَذقَهَا اللّهُ لِباسَ الجوعِ والخَوفِ بِما کانوا یَصنَعون»
کفران نعمت آنان را شرک و رد دعوت پیامبر
ذکر کرده‌اند بعضی مفسران این قریه را مربوط به قومی از بنی‌اسرائیل دانسته‌اند
و برخی هم این شهر امن را مدینه می‌دانند که پس از رحلت پیامبر دچار فتنه و ناامنی‌هایی شد
افزون بر مکانهای امن، رعایت حرمت ماههای
حرام که زمانهایی امن شمرده شده نیز ضرورت دارد:«اِنَّ عِدَّةَ الشُّهورِ عِندَ اللّهِ اثنا عَشَرَ شَهرًا مِنها اَربَعَةٌ حُرُمٌ»
؛ اما مشرکان با جابه‌جایی و تأخیر ماهها، حرام خدا را
حلال می‌کردند
:«اِنَّمَا النَّسِیءُ زیادَةٌ فِی الکُفرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذینَ کَفَروا یُحِلّونَهُ عامًا»
دائرة المعارف قران کریم جلد چهارم، برگرفته از مقاله "امنیت "
