• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اقحوان (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

اقحوان از مفردات نهج البلاغه، به معنای گیاهی خوش‌بو به‌نام بابونه است و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در توصیف طاووس از این کلمه استفاده نموده است.


کلمه‌ی اقحوان به معنای بابونه است.

امام (صلوات‌اللّه‌علیه) در وصف طاووس فرموده‌اند: «و مع فتق سمعه خطّ کمستدقّ القلم فی لون الاقحوان ابیض یقق؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۸، خطبه۱۶۶.    
یعنی: و در شکاف گوشش خطّی است به باریکی سر قلم و به رنگ گل بابونه بسیار سفید.» در شرح عبده گوید: اقحوان: بانونج سفید.
[۲] عبده، محمد، ج۲، ص۹۱، تحقیق:محمّد محیی الدین عبد الحمید، مطبعة الإستقامة، بی‌جا، بی‌تا.    
و در المنجد آمده: «الاقحوان نبات براق زهره مفلّجة صغیرة یشبهون بها الاسنان» و در فرهنگ عمید آمده: بابونه گیاهی است خوشبو ... دارای گل‌های سفید، به عربی اقحوان گویند. این کلمه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
«یقق» بسیار سفید به قرینۀ «ابیض یقق».
[۳] جوهری، أبونصر، منتخب من صحاح الجوهری، ج۱، ص۵۹۰۴، نسخة إلکترونیة، بی‌تا.    
منظور از اقحوان، گل سفید آن است؛ نه ساقه‌های سبزش.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۸، خطبه۱۶۶.    
۲. ↑ عبده، محمد، ج۲، ص۹۱، تحقیق:محمّد محیی الدین عبد الحمید، مطبعة الإستقامة، بی‌جا، بی‌تا.    
۳. ↑ جوهری، أبونصر، منتخب من صحاح الجوهری، ج۱، ص۵۹۰۴، نسخة إلکترونیة، بی‌تا.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اقحوان»، ص۵۵.    


رده‌های این صفحه : گیاه شناسی | گیاهان دارویی | مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار