افترا به بی‌گناه (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
افترا به بی گناه عملی ناپسند و کاری
حرام است.
حرام و
گناه بودن
افترا و
تهمت زدن به انسان‌های بی گناه: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که
خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.»
«والذین یؤذون المؤمنین والمؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا واثما مبینا: و آنان که مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام نداده‌اند آزار می‌دهند؛ بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیده‌اند.»
انتساب گناهان خود به افراد بی گناه معصیتی آشکار و افترایی بهت آور: «ومن یکسب خطیئة او اثما ثم یر م به بر یئا فقد احتمل بهتانا واثما مبینا: و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بیگناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۸۴، برگرفته از مقاله «افترا به بی‌گناه».
