شبح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَبَح (به فتح شین) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای شخص و جسد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.
شبح (به فتح شین) (بر وزن شرف و علم) به معنای شخص و جسد آمده است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف خداى تعالى فرموده: «
«لَا شَبَحٌ فَیُتَقَصّی وَ لَا مَحجُوبٌ فَیُحوَی»؛
او جسد و جسم نيست تا منحل و تمام شود و در حجاب نيست تا چيزى او را بپوشاند.»
• همچنین امام (صلوات‌الله‌علیه) در ملامت ياران فرموده: «
«مَا لِی أَرَاکُمْ أَشْبَاحاً بِلاَ أَرْوَاحٍ وَ أَرْوَاحاً بِلاَ أَشْبَاحٍ وَ نُسَّاکاً بِلاَ صَلاَحٍ وَ تُجَّاراً بِلاَ أَرْبَاحٍ»؛
چرا شما را مى‌بينيم كه اجساد بدون
روح و ارواح بدون جسد و عابدان بدون صلاح و تجار بدون سود هستيد.»
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خلقت اشياء نیز فرموده: «
«وَ غَرَّزَ غَرَائِزَهَا وَ أَلْزَمَهَا أَشْبَاحَهَا»؛
غرائز اشياء را به وجود آورد و آنها به اشخاص و افراد خود ملازم گردانيد.» مثلاً غرائز انسان را به انسان و اسب را به اسب ملازم گردانيد.
پنج مورد از اين مادّه در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شبح»، ج۲، ص۵۷۳.
