وقد (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَقْد (به فتح واو و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای افروخته شدن
آتش است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات
قرآن به کار رفته است؛ مانند:
اِسْتیقاد (بر وزن استفعال؛ به کسر تاء و فتح قاف) به معنای افروخته شدن و افروختن،
وَقُود (به فتح واو و ضم قاف) به معنای هیزم و مانند آن.
وَقْد به معنای افروخته شدن آتش است، چنانکه ایقاد به معنای افروختن آن است.
(الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْاَخْضَرِ ناراً فَاِذا اَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ) «برای شما از درخت سبز آتشی بوجود آورد که از آن آتش می‌فروزید.»
(فَاَوْقِدْ لِی یا‌هامانُ عَلَی الطِّینِ) «ای
هامان برای من بر گل آتش بیافروز و آجر بپز.»
(نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ) «آتش افروخته خدا.»
اِسْتیقاد (بر وزن استفعال؛ به کسر تاء و فتح قاف) به معنای افروخته شدن و افروختن است.
(مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ ناراً) «حکایت آنها حکایت آن کس است که آتشی روشن کرد.»
وَقُود (به فتح واو و ضم قاف) به معنای هیزم و مانند آن که وسیله آتش افروزی است.
(اُولئِکَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ) «آنها هیزم آتش‌اند.»
(فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ) «بترسید از آتشی که خوراک و هیزم آن مردم و سنگهایند.»
وُقُود (به ضم واو و قاف)
مصدر است به معنای افروخته شدن ولی در
قرآن بکار نرفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وقد»، ج۷، ص۲۳۳.
