اسب در قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسب در
قرآن کریم به اسامی
خیل و
جیاد آمده است.
۱- خیل بمعنی اسبان است و از لفظ خود مفرد ندارد بعقیده راغب اسبان را از آن جهت خیل گفتهاند که هر که به آن سوار شود در خود احساس
تکبر میکند و به عقیده طبرسی علت این تسمیه آن است که
اسب در راه رفتن متکبر است.
«و الخیل و البغال و الحمیر لترکبوها و زینة و یخلق ما لا تعلمون؛
و اسبان و استران و درازگوشان را (آفرید) تا بر آنها سوار شوید و هم
زینت و
آرایش باشند، و آنچه را که نمیدانید (از قبیل وسایط نقلیه موتوری) خواهد آفرید (به خلق مواد اولیه آنها در
زمین و اعطای نیروی ابتکار به شما)».
۲-
جیاد و
صافنات: صافنه اسبی است که بر سه پا ایستد و گوشه پای چهارم را به زمین گذارد. جیاد جمع جید یا جواد بمعنی
اسب اصیل و تندرو است،
مجمع البیان آن را جمع جواد و قاموس جمع جید گفته است و علت این تسمیه را تند روی آن دانسته که گوئی راه رفتن را بذل میکند.
«اذ عرض علیه بالعشی الصافنات الجیاد؛
(و به یاد آر) زمانی که در پایان
روز، اسبان
نجیب و تندرو بر او عرضه شد.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حیوان».