• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادات منقول

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ادات منقول یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای ادات دارای دو معنای (منقول و منقولٌ‌الیه) با مهجوریت معنای اول است.



هر گاه لفظ را به ازای معنایی وضع کرده، سپس آن را به معنای دیگر نقل کنند، به‌گونه‌ای که معنای اول تقریباً متروک شود و بدون قرینه، فقط معنای دوم به ذهن تبادر کند، آن را منقول می‌گویند.
منقول به لحاظ نوع لفظ به ادات منقول،اسم منقول و کلمه منقول تقسیم شده است. تقسیم لفظ به جزئی و کلی و تقسیم کلی به متواطی و مشکک، خاص اسم است، اما تقسیم به مشترک و منقول و حقیقت و مجاز به اسم اختصاص ندارد، بلکه در کلمات و ادوات نیز یافت می‌شود….علت اینکه اشتراک، نقل، حقیقت و مجاز در تمام الفاظ مفرد جاری است و جزئیت و کلیت به اسم اختصاص دارد، این است که اشتراک، نقل، حقیقت و مجاز در قیاس با معنایش صفت لفظ است، اما کلیت و جزئیت، صفت معانی الفاظ است. معنای ادات و کلمه را به چیزی نمی‌توان متصف کرد، زیرا ادات و کلمه نمی‌توانند محکومٌ‌علیه واقع شوند؛ بنابراین کلیت و جزئیت را به آنها نمی‌توان اسناد داد.
[۱] خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۷۳-۷۴.
[۲] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۰.



۱. خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۷۳-۷۴.
۲. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۰.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «ادات منقول»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۲۹.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی




جعبه ابزار