• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اداء (قرائت)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: اداء.

قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها را اداء (قرائت) گویند.



اداء در لغت به معنای ایصال است، و در علم قرائات عبارت است از قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها. بنابراین اداء شامل این امور می‌شود: تلاوت از روی تعبد و تفکر، عرضه قرائت بر شیخ ، تلقین قرائت و روایات آن توسط شیخ بر شاگرد.


برخی اصطلاحات مرتبط با اصطلاح اداء عبارتند از:
ائمه اداء: مراد از ائمه اداء همان علمای قرائات است.
اصول اداء: مراد، اصول قرائت و قواعد تجوید است، یعنی قواعد کلی و عامی که هر یک از آنها بر همه موارد جاری است.
اهل اداء: مراد، اهل قرائت است. و گاهی مراد از اهل اداء، مقرئین مشتهر به ضبط و امانت در عصر خود است.
اولو الاداء: مراد، اهل تجوید است.
تجوید اداء: به معنای تجوید تلاوت است.
جید الاداء: کسی که هنگام تلاوت قرآن ، قواعد قرائت و تجوید را به خوبی رعایت می‌کند.
[۱] معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة، ص۴۹-۵۴.



۱. معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة، ص۴۹-۵۴.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اداء (قرائت)».    



جعبه ابزار