احمد بن محمد دینوری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر احمد بن محمد دینوری (حدود
۲۸۰-
۳۶۴ق) مشهور به ابن سنی از فقها و علمای
شافعی قرن چهارم هجری بود. وی در حدود سال ۲۸۰ قمری در دینور به دنیا آمد و در سال ۳۶۴ هجری درگذشت.
ابوبکر احمد
بن محمد
بن اسحاق دینوری هاشمی مشهور به ابن سُنّی، سنی به اهل سنّت یا سن، محلی در اطراف ری و بغداد منسوب است و افراد بسیاری از این خاندان و کسان دیگر به سنی و ابن سنی مشهورند.
وی اهل دینور، از شهرهای نواحی
همدان بود
و در حدود سال ۲۸۰ قمری به دنیا آمد.
احمد از موالی
عبداللّه بن جعفر بن ابی طالب به شمار می‌آمد.
و برخی گفته اند چون جدش بدیح، موالی عبداللّه
بن جعفر
بن ابی طالب بود،
احمد را هاشمی و جعفری خوانده‌اند.
برای کسب علم و دانش به شهرها و سرزمین‌هایی چون
مصر،
شام،
کوفه،
بصره، بغداد و
جزیره مسافرت کرد و از استادان آن دیار بهره برد.
از میان استادان دینوری می‌توان کسانی چون
عمر بن ابی غیلان،
باغندی،
ابوعروبه،
ابن جوصا و
ابوعبدالرحمان نسایی را نام برد.
از شاگردان ابوبکر می‌توان از کسانی چون
احمد بن عبداللّه قاضی دینوری،
محمد بن علی علوی،
علی بن عمر اباذی،
ابوعلی اصفهانی،
احمد بن حسین کسّار و پسرش
علی،
نام برد که از محضر وی بهره‌ها برده‌اند.
احمد را از فقهای
شافعی‌مذهب، حافظ
حدیث، مورد اعتماد
و درعین حال سهل انگار در گزارش روایت توصیف کرده‌اند.
ابوبکر دارای آثار و تالیفاتی نیز بوده که عبارت‌اند از:
• عمل الیوم و اللیله
• القناعه
• المُجتنی، که این کتاب تلخیص و اختصار کتاب السنن
نسایی است.
• الایجاز فی الحدیث
• فضائل الاعمال
• الطب النبوی
• و الصراط المستقیم.
• الاخوه،
ابن سنی پس از سال‌ها سفر علمی، به زادگاه خود بازگشت
وی سرانجام در سال ۳۶۴ هجری درگذشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد دینوری»، ج۲، ص۹۴.
