احمد بن جعفر برمکی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن جعفر بَرمَکی (
۲۲۴-
۳۲۶ق) از علمای ذوفنون
قرن سوم
و چهارم هجری قمری بود که در علوم
نحو،
لغت،
ادب،
شعر،
حدیث،
نجوم و موسیقی مهارت داشت. او در سال ۳۲۶ هجری قمری در
واسط درگذشت
و جنازهاش به
بغداد منتقل
و دفن شد.
ابوالحسن احمد بن جعفر بن موسی بَرمَکی بغدادی مشهور به جَحْظَة، نوه
یحیی بن خالد برمکی (وزیر عباسیان) بود
و در
شعبان سال ۲۲۴ هجری به دنیا آمد.
او به تحصیل
و فراگیری علوم پرداخت
و در دانشهای نحو، لغت، ادب، شعر، حدیث، نجوم
و موسیقی مهارت یافت؛ به طوری که به او لقب عالم ذوفنون دادند.
جحظه تا هشتادسالگی با حدیث آشنایی نداشت؛ ولی در بازی شطرنج، نجوم
و موسیقی سر آمد بود
و در آوازخوانی شهره زمانه اش بود
و زمانی که چند شعر برای
معتمد،
خلیفه عباسی (خلافت
۲۵۶-
۲۷۹ق) به صورت غنا خواند، پانصد دینار
صله دریافت کرد.
کسانی چون
ابوالفرج علی بن حسین اصفهانی،
ابوعمر بن حیویه،
معافی بن زکریا و ابوالحسن بن جندی، اشعار
و اخبار جحظه را روایت کردهاند.
کتابهای
- الطبیخ
- الطنبوریین
- فضائل الکباج
- ماشاهده عن امر المعتمد
- المشاهدات
- دیوان شعر
- الترنّم
- ماجَمَعه ممّا خَزَنه (جربه) المنجّمون فَصَحَّ من الاحکام آثار جحظه است.
جحظه در سال ۳۲۶ هجری
و به نقلی سال ۳۲۴ هجری پس از صد سال زندگی، در واسط از دنیا رفت. جنازه اش را به بغداد منتقل کردند
و در آنجا به خاک سپردند.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ
و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد برمکی»، ج۲، ص۸۰.