• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احادیث قرائات

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احادیث قرائات، به روایات بیانگر نحوه قرائت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و امامان معصوم علیه‌السّلام گفته می شود.



قرائت از لحاظ شأن و موقعیت، مانند حدیث، قواعد و ضوابطی دارد. آن مأخذ و منبعی که ماده و اساس نخستین قرائت قرآنی از آن سیراب می‌شود، گزارش‌های تاریخی بیانگر قرائات رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و ائمه علیه‌السّلام، و یا سکوت و تأییدات آنها نسبت به قرائاتی است که در حضورشان انجام می‌شد. به عبارت دیگر می‌توان گفت از دیدگاه علمای مسلمان، روایت از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و معصومان علیه‌السّلام ماخذ منحصر به فرد و منبع اصیل قرائت است.


ابن جزری از ابوعمرو عثمان بن صلاح نقل می‌کند که: "قرائتی که به آن عمل می‌شود باید نقل آن از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم به عنوان قرآن ، متواتر یا مستفیض باشد".
همچنین در کتاب منجد المقرئین تصریح می‌کند: قاری از اقراء به قرائتی که به نظر او درست و نیکو است و در زمینه آن، نقل و روایتی نیست برحذر باشد و نیز باید از اقرائی خودداری کند که از نظر قواعد عربی و لغوی درست می‌نماید، ولی فاقد روایت است.


ابوعمرو عثمان بن سعید دانی نیز (طبق نقل صاحب مناهل العرفان ) می‌گوید: ائمه و استادان قرائت درباره هیچ یک از انواع قرائت‌های قرآن به آن چه از لحاظ لغت، رایج تر و منطبق تر با قواعد عربی است وقعی نمی‌نهند؛ بلکه بر آن قرائت‌هایی تکیه می‌کنند که ثبوت فزون تری در روایت و صحت بیشتری درنقل داشته باشند. وقتی روایت و نقل درباره قرائت ثابت شود، نه قیاس و معیارهای قواعد و دستور زبان عربی می‌تواند آن را مردود کند و نه رواج و شیوع لغت ؛ زیرا قرائت، سنتی است که باید از آن پیروی کرده، آن را پذیرفت و سرانجام به آن روی آورد.
[۲] فضلی، عبد الهادی، تاریخ قرائات قرآن کریم، ص۱۰۱-۱۰۵.



۱. زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۴۲.    
۲. فضلی، عبد الهادی، تاریخ قرائات قرآن کریم، ص۱۰۱-۱۰۵.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «احادیث قرائات (علوم قرآنی)».    






جعبه ابزار