• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثفی (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اُثْفِیَه (به ضم الف و سکون ثاء) یا ثفی (به فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای سنگی است که دیگ بر روی آن گذاشته می‌شود؛ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص جایگاه و ویژگی قرآن از این واژه استفاده نموده است.



اُثْفِیَة (به ضم الف و سکون ثاء) یا ثفی (به فتح ثاء) به معنای سنگی است که دیگ بر روی آن گذاشته می‌شود، آمده است و جمع آن «اثافی» است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره قرآن فرموده است: «فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره ... و اثافیّ الاسلام و بنیانه؛ قرآن معدن ایمان و وسط آن، چشمه‌های علم و دریاهای آن، سنگپایه‌ها و بنیان آن است.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۱۵، خطبه۱۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثفی»، ص۱۸۵.    






جعبه ابزار