ابوجناده حصین بن مخارق سلولی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجناده حصین (حضین یا حسین) بن مخارق سلولی کوفی (م حدود ۲۰۰ هـ)، نواده
حبشی بن جناده،
صحابی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؛ از اصحاب
امام صادق و
امام کاظم (علیهما‌السّلام) و از محدثان
شیعه در
قرن دوم هجری قمری بود. وی به
علم تفسیر و
قرائت آگاهی داشته و از مؤلفان زمان خود بوده است.
ابوجناده حصین
بن مخارق
بن عبدالرحمان
بن ورقاء
بن حبشی
بن جناده سلولی کوفی، نام وی در بعضی منابع حسین آمده است.
سلولی منسوب به سلول، دختر ذهل بود و بدین‌جهت به فرزندان او و
جندل، سلولی گویند.
ابوجناده از نوادگان حبشی
بن جناده، صحابی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)
و خود اهل
کوفه بود
و از اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام) به شمار می‌آمد.
از امام صادق
و امام کاظم (علیهما‌السّلام)
و اعمش
روایت کرده و
احمد برقی راوی اوست.
ابن‌ندیم او را شیعه،
و
شیخ طوسی واقفی می‌داند.
ایشان علاوه بر نقل حدیث، در علم تفسیر و قرائت نیز دستی داشت
و از مؤلفان زمان خود به شمار می‌رفت.
علامه به نقل از
ابن‌غضائری، وی را محدثی ضعیف دانسته و به نقل از
ابن‌عقده می‌نویسد که ابوجناده
جعل حدیث می‌کرد و گرچه از
زیدیه بود، ولی احادیث او در بین احادیث ما وارد شده است.
رجال‌شناسان
اهل‌سنت نیز او را واضع حدیث
و غیرمعتبر
دانسته‌اند، ولی طبرانی از وی به روایتگری ثقه و مورد اعتماد یاد کرده است.
دو اثر کتاب جامع العلم
و التفسیر والقرائات که کتابی بزرگ بوده و آن‌را
حسین بن سعید بن عثمان قرشی روایت کرده، تالیف ابوجناده ست.
ابوجناده در حدود ۲۰۰ هـ درگذشته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۵، برگرفته از مقاله «ابوجناده حصین
بن مخارق سلولی».
